Kay Kristo natagpuan

Kay Kristo natagpuan
by Bella Angeles Abangan

I never knew a night so black,

Light failed to follow in the track,

I never knew a storm so gray,

It failed to have its clearing day.

I never knew such bleak despair

That there was a rift somewhere,

I never knew an hour so dear,

Love could not fill it full of cheer.

Ang walong linyang tula ay sinulat ni John Kendrick Bang. Nagpapaliwanag ang tula na kahit na anong lagim ng problema ay malulunasan din ito ng mahiwagang ilaw mula sa Kanya.

Narito ang isang istorya na umiikot sa isang Russong nobelista. Siya ay si Fyodor Dostoevsky.

Ang nobelistang ito ay anak ng isang army doctor. Ang kanyang ina ay namatay noong siya ay 16 na taon lamang. Noong siya ay 18 taon na ang kanyang ama ay pinatay at hindi na nahuli ang kriminal.

Mula noon siya ay naging lasenggo. Ang dakilang nobelista ay naging pusakal at sugalero. Nagkaroon siya ng malaking utang sa iba’t ibang tao dahil sa sugal.

Napasama siya sa mga aktibista. Sumulat si Dostoevsky laban sa pamahalaan. Tinuligsa niya ang puno ng Russia, ang TSAR.

Isa siya sa mga hinuli. Nakasama niya sa bilang-guan ang mga kaibigan niyang pawang rebelde.

Ang pataw sa kanila ay kamatayan. Nang malaman ito ng TSAR na mahilig sa drama ay ganito ang kanyang pinagawa:

Kapag nakahanda na silang barilin at bumilang na ay darating ang isang government official na babasahin na hindi matutuloy ang pagbaril. Ang petsa noon ay Disyembre 22, 1849.

Ang parusa sa halip na kamatayan ay walong taon na hard labor sa Siberia. Sobra ang pag-ulan doon ng yelo.

Bawat isa sa kanila ay may bolang bakal na naka-tali sa paa na may tanikala. Hihilahin sila ng isang malaking kariton o open sleigh.

Habang hinihila sila ay maririnig ang tunog ng mga batingaw. Inihuhudyat na PASKO na.

Tumigil sila sa isang kampo. Sinalubong sila ng mga babae na may regalo na maliliit na kahon. Ang laman ay tsokolate’t kendi, ngunit ang natapat kay Dostoevsky ay isang maliit na Biblia ng New Testament.

Ang librong iyon ang kapiling ni Dostoevsky sa loob ng walong taon. Ang maliit na aklat, ang Biblia, ang nagbigay buhay sa bilanggong ito.

Sa bawat pahina ay naiisip ni Dostoevsky ang buhay ni Jesus at ang mga taong ginamot at tinuruan Niya.

Ang munting aklat ay tumutulong sa kanya upang pagtiisan ang matinding lamig, ang hirap ng trabaho, at kaunting lugaw na rasyon.

Nang lumaya na si Dostoevsky ay kasama niya lagi ang Biblia saan man siya pumunta. Noong huling sandali niya sa mundo ay iniabot niya ito sa kanyang anak, si Fedya na isang bata, at binulungang: "Mahalin mo at gamitin…"

Ito ang pagtatapat ni Dostoevsky, nabuhay ng animnapung taon sa mundo:

"I believe that there is nothing more beautiful, more profound, more sympathetic, more reasonable, more manly and more perfect that Christ."